ΠΟΙΗΣΗ……….συνέχεια

   ΚΟΡΟΝΟΒΑΡΕΜΑΡΑ

Θέλετε να σας πω τι νιώθω εγώ γι’ αυτό;

Μέχρι και το σχολείο νιώθω να λησμονώ.

Ο χρόνος δεν περνάει, η μοναξιά πονάει.

Άραγε θα τελειώσει όλο αυτό;

Ακόμη και τους φίλους μου αρχίζω να ξεχνώ.

Μένουμε όλοι σπίτι

                                         Φ.Τ.

    «ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ»

Δεν μπορώ να ανεχτώ

Πια αυτόν τον Κορωνοϊό

Μου έχει σπάσει τα νεύρα αυτή η πανδημία

Που να μας σκοτώσει έχει επιθυμία!

Πρέπει να μένω όλη μέρα σπίτι

Και νομίζω πως έχω μεταφερθεί σε άλλον πλανήτη!

Δεν μπορώ με αυτόν τον Κορωνοϊό,

Που να μας κλείσει μέσα έχει σκοπό.

                                                       Β.Π.

Το ποίημά μου

Δεν αντέχω άλλο μέσα!!!

Έχω σκάσει πια εδώ.

Ποτέ δεν έχω δει τέτοιο πράγμα

Σε τούτο το χωριό.

Να ξυπνάω χωρίς σχολείο

Να κοιμάμαι πιο πολύ

Όλα αυτά αποτελούν μια μέρα

Όλο και πιο βαρετή.

                                                   Α.Μπ.

Απρόσκλητος φίλος

Κανείς δεν το είχε ακούσει πριν

Ούτε παρατηρήση

Μεγάλο τρόμο έχει εισβάλει

Ο Απρόσκλητος φίλος

Έχει διεισδύσει παντού

Χωρίς σκέψη

Την ανθρωπότητα ξεχώρισε

Το εξελιγμένο κύτταρο

Άσχημο φόβο

Τον κόσμο κατάκτησε

Βαθύ μολυσμένο άγχος

Τους ηλικιωμένους μας πήρε!!!

                                                  Α.Κ.