Ο πανηγυρικός της 25ης Μαρτίου

Ομιλία 25ης Μαρτίου

Νεοχωρούδα, 25/03/2020
Σήμερα, υπό τις δυσμενείς αυτές συνθήκες, γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου, την διπλή αυτή γιορτή του ελληνισμού.

Δύο Ευαγγελισμοί σε μία μέρα. Ο πρώτος, μας ανήγγειλε τον ερχομό του Θεανθρώπου, του Σωτήρα του κόσμου.

Και αυτήν τη μέρα της μεγάλης χριστιανικής γιορτής διάλεξαν οι αγωνιστές μας, για να αναγγείλουν τον ερχομό της λευτεριάς.
Τη χαραυγή της 25ης Μαρτίου, ο σεβάσμιος Ιεράρχης Παλαιών Πατρών Γερμανός, ύψωσε το λάβαρο της επανάστασης, στο μοναστήρι της Αγίας Λάβρας. Εκεί, μπροστά στην Ωραία Πύλη, δόθηκε ο Ιερός Όρκος «Ελευθερία ή Θάνατος».
Σε προκήρυξή τους οι Έλληνες της Πελοποννήσου έγραφαν: “Ομοφώνως αποφασίσαμεν όλοι ή να ελευθερωθώμεν ή να αποθάνωμεν. Εστερημένοι από όλα τα δίκαιά μας αποφασίσαμεν να λάβωμεν τα άρματα και να ορμήσωμεν κατά του τύραννου”.
Ολόκληρο το σκλαβωμένο τότε έθνος ανταποκρίθηκε σύσσωμο στο κάλεσμα αυτό. Κολοκοτρώνης, Διάκος, Ανδρούτσος, Καραϊσκάκης, Παπαφλέσσας, Μακρυγιάννης, Μπότσαρης, Νικηταράς, Μιαούλης, Κανάρης και τόσοι άλλοι πρωτοστατούν και συντρίβουν τον εχθρό.
Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι του Μεσολογγίου επιχειρούν ηρωική έξοδο, οι γυναίκες του Σουλίου χορεύουν στο Ζάλογγο το χορό του θανάτου, το Κούγκι, τα Ψαρά, το Αρκάδι γίνονται ολοκαυτώματα. Η Αλαμάνα, η Γραβιά, το Βαλτέτσι, το Μανιάκι, τα Δερβενάκια, το ολοκαύτωμα των Ψαρών, η Χαλκιδική, η Νάουσα έγιναν βωμός, για να μαρτυρούν πως η θέληση ενός λαού είναι ικανή να διδάξει, πώς να ζει κανείς λεύτερος.
Κατά τη διάρκεια του αγώνα θυσιάστηκαν πάνω από οχτακόσιες χιλιάδες ψυχές, για να ελευθερώσουν κάπου ενάμισι εκατομμύριο λαού. Μετά από οχτώ χρόνια φύσηξε ο λεύτερος αγέρας μέχρι την Στερεά Ελλάδα. Θα χρειαστούν κι άλλοι αγώνες κι άλλο αίμα, για να ελευθερωθεί, μέχρι και η πιο απόκρυφη γωνιά της ελληνικής γης.
Η επέτειος του 1821 είναι εδώ για να μας θυμίζει τον πόθο για ελευθερία και ανεξαρτησία του λαού μας. Να μας θυμίζει πως το ύψιστο αγαθό που λέγεται ‘ελευθερία’, οφείλεται στην μεγάλη θυσία των προγόνων μας. Ας μην ξεχνάμε λοιπόν κι εμείς το δικό μας χρέος απέναντί τους.

Ας φανούμε άξιοι απόγονοι και συνεχιστές του ένδοξου παρελθόντος μας, προσθέτοντας νέες, λαμπρές σελίδες.

 Ζήτω η Ελλάδα!
                                                                                                                                                                                                                                 Νίνα Μιχαηλίδου (Εκπ ΠΕ06)