Επίσκεψη στο Μουσείο Ύδρευσης

Στις 6 Νοεμβρίου το Δημοτικό Σχολείο Νεοχωρούδας επισκέφτηκε το Μουσείο Ύδρευσης Θεσσαλονίκης, που στεγάζεται σε ένα κτιριακό συγκρότημα στην περιοχή των Σφαγείων και λειτούργησε ως το παλιό Κεντρικό Αντλιοστάσιο του άλλοτε Οργανισμού Υδρεύσεως Θεσσαλονίκης και σήμερα Ε.Υ.Α.Θ. Α.Ε.

Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες και ξεναγήθηκαν στα διάφορα τμήματα του Μουσείου ταυτόχρονα ( ανά ομάδες ) .

Σε πρώτη φάση οι μαθητές και οι μαθήτριες ενημερώθηκαν για την κατασκευή του στα τέλη του 19ου αιώνα και τη λειτουργία του ως κεντρικό αντλιοστάσιο της Θεσσαλονίκης, που είχε αναλάβει το έργο της υδροληψίας όλων των περιοχών της.

Κατόπιν με τη βοήθεια φωτογραφιών και ηχογραφημένων εξιστορήσεων τα παιδιά πληροφορήθηκαν για τους τρόπους υδροδότησης των ανθρώπων στα «παλαιά χρόνια» . Οι τρόποι αυτοί ήταν :

Άντληση νερού από τα πηγάδια .
Μεταφορά νερού με τις στάμνες από βρύσες, που βρίσκονταν σε κεντρικά σημεία των περιοχών .
Συλλογή όμβριων ( βρόχινων ) υδάτων για το πότισμα φυτών και ζώων .
Προμήθεια νερού από νερουλάδες ή νεροκόπους .

Η διαδικασία συλλογής/προμήθειας νερού ήταν χρονοβόρα και σε πολλές περιπτώσεις επώδυνη και δύσκολη, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να ταλαιπωρούνται πολύ .

Στη συνέχεια οι μαθητές και οι μαθήτριες κλήθηκαν να αναπαραστήσουν ανά ομάδες με μιμητικές κινήσεις τους παραπάνω τρόπους υδροδότησης .

Αμέσως μετά περιηγήθηκαν στον χώρο του Μουσείου με οδηγίες των ξεναγών, για να εντοπίσουν εκείνη τη μηχανή που τέθηκε σε λειτουργία για πρώτη φορά στο Αντλιοστάσιο το 1948 . Η παραπάνω μηχανή ήταν πετρελαιοκίνητη . Η ξεναγός πάτησε τον διακόπτη, η μηχανή ξεκίνησε να δουλεύει και τα παιδιά παρακολούθησαν τον τρόπο λειτουργίας της .

Ύστερα μετέβησαν στο χαμηλότερο επίπεδο του Μουσείου και πληροφορήθηκαν για τη λειτουργία των διαφόρων αντλιών και πινάκων ελέγχου που χρησιμοποιούνταν στο παρελθόν .

Έπειτα είδαν και άκουσαν στοιχεία για τη μηχανή που λειτουργούσε με κάρβουνο. Η συγκεκριμένη, που ήταν η παλαιότερη, από τα τέλη του 19ου αιώνα, θέρμαινε το νερό, έβγαινε ο ατμός, που κινούσε τις αντλίες και έστελνε το νερό στα σπίτια των ανθρώπων. Η μηχανή αυτή προερχόταν από πλοίο εκείνης της εποχής. Πάνω της υπήρχε μανόμετρο και υδρόμετρο και τα παιδιά πληροφορήθηκαν για τον λόγο χρησιμότητάς τους. Ταυτόχρονα ενημερώθηκαν για το επάγγελμα του θερμαστή καθώς και για τις δυσκολίες του.

Η ξενάγηση έλαβε τέλος στον αύλειο χώρο του Μουσείου, όπου υπήρχε :

Ένα τμήμα της μεγάλης καμινάδας, από την οποία εξερχόταν ο καπνός από την καύση του κάρβουνου.
Ένα πηγάδι για την άντληση νερού από τη γη.
Διαφόρων ειδών αντλίες και υδροστρόβιλοι.

Η περιγραφή όλων των παραπάνω έγινε με απλότητα, ανάλογη της ηλικίας τους, ώστε να γίνουν κατανοητά από όλους και όλες. Η σαφήνεια και η ακρίβεια των περιγραφικών στοιχείων για όλα τα χωρία της ξενάγησης βοήθησε τους μαθητές και τις μαθήτριες να κατανοήσουν και να συγκρατήσουν λεπτομέρειες. Η βιωματική προσέγγιση όλων των θεμάτων υπήρξε καθοριστική για την προσοχή και προσήλωσή τους.

Στο τελικό στάδιο της επίσκεψής μας τα παιδιά καθισμένα σε κύκλο ζωγράφισαν σε μία χάρτινη στάμνα ό,τι επιθυμούσαν και σχετιζόταν με το νερό. Σε αυτό το χρονικό σημείο τονίστηκε και η σπουδαιότητά του. Το νερό αποτελούσε και αποτελεί πηγή ζωής. Είναι πολύτιμο και έχει ανεκτίμητη αξία. Οφείλουμε να το καταναλώνουμε με φειδώ και σύνεση, ώστε να συμβάλλουμε στην προστασία του περιβάλλοντος και να το διαφυλάξουμε για τις επόμενες γενεές.